,,წიგნი ემყარება მეოცე საუკუნის ფილოსოფიურ და ლიტერატურულ მემკვიდრეობას, მასში ასახულია მასალა, რაც თანამედროვე კულტურის სახელით შეიძლება მოვნათლოთ. ერთი მხრივ, კიდევ უფრო ბუნდოვანდება კაცობრიობის პოსტმოდერნისტული, დაშლილი ნარატივებისა და მულტიკულტურალური და დეცენტრირებული, ჰეტეროგენული და ქაოტური გამოცდილებების ფონზე, ფრაგმენტარობისა და მთლიანობის, ქაოსისა და წესრიგის პრობლემების ველზე კლასიკის ცნების პერსპექტივა, მეორე მხრივ, წინ წამოიწევს კლასიკის ფენომენის მნიშვნელობა" – მირიან ებანოიძე.