წინამდებარე ნაშრომი ეხება ქართული, სომხური და „ალვანური“ პოლიტიკური ერთეულების გაცხოველებულ ურთიერთობას IX-XI საუკუნეებში. ამ პერიოდში მკაფიოდ გამოიკვეთა მთელი ამიერკავკასიის (უფრო მეტიც – მთელი კავკასიის), პოლიტიკური გაერთიანების ტენდენცია, საბოლოოდ საქართველოს მეთაურობით დიდი წარმატებით რომ განხორციელდა XII საუკუნეში.