ნაშრომში გაანალიზებულია ქართული ფოლკლორისტიკის როგორც ხალხური პოეტური შემოქმედების შემსწავლელი მეცნიერების, ჩასახვისა და განვითარების თავისებურებანი XIX საუკუნეში. ნაჩვენებია რომ რუსულ კულტურულ-ლიტერატურულ არეალთან უშუალო ურთიერთობამ ქართული, წმინდა მეცნიერული ფოლკლორისტული ინტერესები XIX საუკუნის პირველ ნახევარში მასთან დიდი სიახლოვის ნიშნით აღბეჭდა, ხოლო ამავე საუკუნის მეორე ნახევარში ფოლკლორისტული კვლევების ერთი მძლავრი მიმდინარეობის წარმოშობა განაპირობა.