ნაშრომი ეხება ქართულ ჩვეულებით სამართალს, როგორც ქართველოლოგიურ იურიდიულ დისციპლინას, მასში ქართული ჩვეულებითი სამართალი წარმოჩენილია ქართული სულიერი თუ სამართლებრივი კულტურის უმნიშვნელოვანეს სეგმენტად. ნაშრომის მეორე ნაწილი ეძღვნება თვითმმართველობის ინსტიტუტს საქართველოში. ნაშრომი ძირითადად ეფუძნება XIX-XX საუკუნეების ეთნოგრაფიულ მონაცემებს.