მონოგრაფიაში განხილულია არამარქსისტული კონცეფციები ისტორიის ყოფიერებისა და საზრისის საკითხებზე. ავტორი შეეცადა მარქსის, ენგელსისა და ლენინის დებულებებზე დაყრდნობით მოეცა უსაზრისობისა და ტრანსცენდენტური საზრისის თანამედროვე ბურჟუაზიულ თეორიათა კრიტიკული დაძლევა.