ნაშრომი წარმოადგენს საკომუნიკაციო კომპეტენციისა და სინტაქსური სინონიმიის ფენომენთა კვლევას ანთროპოცენტრისტულ-კომუნიკაციური პარადიგმის ჭრილში. მასში შემოთავაზებულია სინტაქსური სინონიმიის იმგვარი განსაზღვრა, რაც საშუალებას იძლევა, წარმოჩენილ იქნეს მისი, როგორც სამეტყველო-ენობრივი მოვლენის, ნიშნობრივი არსი და ფუნქციობის განპირობებულობა პრაგმატიკულ და ფსიქოლინგვისტურ ფაქტორთა ერთობლიობით.