პირველი ტომი მოიცავს ქართული ფილოსოფიური აზრის ისტორას IV-XII საუკუნეებში. მასში ქართველ მოაზროვნეებთან ერთად
მნიშვნელოვანი ადგილი აქვთ დათმობილი იმ ფილოსოფოსებსა და ღვთისმეტყველებს (პლატონი, არისტოტელე, პლოტინე, პროკლე, ფსევდო-დიონისე არეოპაგელი, მაქსიმე აღმსარებელი, იოანე დამასკელი), რომელთა თვალსაზრისებსაც დიდი გავლენა ჰქონდა განსახილველი პერიოდის ქართულ ფილოსოფიურსა და მსოფლმხედველობრივ აზრზე: განსაკუთრებული ყურადღება ეთმობა ნეოპლატონიზმს, როგორც ქართული ფილოსოფიური აზრის მიმართულების განმსაზღვრელს მის ადრეულ პერიოდში.