1947 წლის ნობელიანტმა ფრანგმა მწერალმა ანდრე ჟიდმა ყალბი ფულის მჭრელები ავტობიოგრაფიულ რომანად ჩაიფიქრა. მთავარ გმირთან, ედუარდთან მრავალი მსგავსების მიუხედავად (ედუარდიც მწერალია, ოღონდ მოყვარული და ხელმოცარული), ნაწარმოები მაინც ნაკლებად ავტობიოგრაფიული გამოვიდა. „რომანის გენიალობა იმაშია, რომ სიცოცხლე შთაბეროს პოტენციურ შესაძლებელს და არა ის, რომ არსებული სინამდვილე დახატოს“ (ტიბოდე). ეპოქის ესთეტიკური მოთხოვნების შესაბამისად, ყალბი ფულის მჭრელები იმ დროს ყველაზე გაბედული ლიტერატურული ექსპერიმენტის ცენტრი გახდა.