,,წიგნში განხილულია ძველი ქართული საერო მწერლობის რიგი მნიშვნელოვანი საკითხები. ძირითადია რუსთველოლოგიური პრობლემატიკა. რამდენიმე ნარკვევი ეხება გვიანფეოდალური პერიოდის ქართულ მწერლობას („ქილილა და დამანა“, „თრითინო“). სპეციალური განყოფილება ეთმობა მოძმე ხალხების ლიტერატურის საკითხებს (ალიშერ ნავოი, ოვანეს თუმანიანი, შანდორ პეტეფი)".