წიგნში ნაჩვენებია ქართული კრიტიკის განვითარება XI საუკუნიდან XIX საუკუნის 70-იან წლებამდე. მასში თანმიმდევრულადაა გაშუქებული ლიტერატურული აზრის აღმავლობისა და მომწიფების პროცესი. ნაშრომში განხილულია საკითხები, რომლებმაც ამა თუ იმ პერიოდში განსაზღვრეს ქართული კრიტიკის ხასიათი – დაწყებული ხელოვნების ზოგადი პრინციპების გარკვევით და დამთავრებული სალიტერატურო ენის პრობლემებით.