ამ წიგნში შესულმა რევაზ მიშველაძის უკანასკნელ ორ-სამ წელიწადში დაწერილმა ნოველებმა („უფანდუროდ სამღერი", „ბეღურა გემის ანძაზე, „საპარადო დოვლათი“, „მესამე სტუდიის ნოველა“ და სხვა.) ახალ სიოდ დაჰქროლეს თანამედროვე ქართულ ლიტერატურას და ნათლად წარმოაჩინეს მწერლის სტილის კიდევ ერთი სასიამოვნო თვისება – თვალმოუხუჭავად იდგეს ერის სიფხიზლის საგუშაგოზე, მხარს უსწორებდეს თანამედროვეობას, გონიერ მრჩევლად ევლინებოდეს საწაღმართო ბრძოლისთვის გამზადებულ ლაშქარს.