მონოგრაფიაში გარკვეულია XII – XVIII სს ქართული სამწერლობო ენის შედგენილობა და მისი ადგილი ქართული ენის განვითარების ისტორიაში. საანალიზო მასალები ამოკრებილია აღნიშნულ საუკუნეებში შექმნილი მხატვრული მწერლობის ძეგლებიდან, ისტორიული და ეკონომიური საბუთებიდან თუ თხზულებებიდან, სამართლებრივი და სამედიცინო წიგნებიდან.