ანონიმური თხზულება „თარიხ-ე სისტან“ (XI-XIV სს) არა მარტო მნიშვნელოვანი წყაროა ირანის აღმოსავლური პროვინციების ისტორიისა და კულტურის შესწავლისათვის, არამედ შეიცავს საინტერესო მასალას ფილოლოგიური ხასიათის კვლევა-ძიებისათვის. მეცნიერებაში გაბატონებული იყო აზრი, რომ ,,თარიხ-ე სისტანის“ ყველა არსებული ხელნაწერის პირველწყაროდ უნდა ჩაითვალოს ნუსხა რომელიც დაედო საფუძვლად მ. ბაჰარის გამოცემას (1935). წინამდებარე ნაშრომში გამოთქმულია მოსაზრება, რომ ამ თხზულების თბილისური ნუსხა არ მომდინარეობს მ. ბაჰარისეული ხელნაწერისაგან.
ციფრული ბიბლიოთეკა
იხილეთ სრული ვერსია
წიგნის სრული ვერსია ხელმისაწვდომია მხოლოდ საქართველოს უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკის წევრებისთვის – სტუდენტებისა და პერსონალისთვის.