ნაშრომში განხილულია V–XVIII საუკუნეების ქართული საქორწინო სამართლის ისტორიის ძირითადი საკითხები. ავტორს მოცემული აქვს ქართული საქორწინო სამართლის ვრცელი ისტორია, ნაჩვენებია საერო და კანონიკური სამართლის ნორმების ფეოდალურ-ბატონყმური ხასიათი, ქართული საქორწინო სამართლის ნორმები შედარებით ისტორიული მეთოდის გამოყენებით შესწავლილია ბიზანტიურ, სომხურ, სპარსულ და სხვა სამართლის ნორმებთან მჭიდრო კავშირში. ნაშრომი დამყარებულია პირველწყაროების, სამართლის წიგნების, იურიდიული დოკუმენტების, აგრეთვე ნარატიული ხასიათის წყაროების შესწავლაზე.