ნაშრომში განხილულია მეტყველების კულტურის საკითხები „ვეფხისტყაოსანში“, მსჯელობაა იმაზეც, თუ როგორ იყენებს რუსთაველი სინონიმებს, ომონიმებს, ანტონიმებსა და ტერმინოლოგიურ ლექსიკას. ცალკე თავი აქვს დათმობილი პოემის გრამატიკული წყობის ზოგიერთ თავისებურებას.