ავტორი ფრენშაიზინგის ცნების დაზუსტებასთან ერთად წარმატებულად ახერხებს შესაბამისი ხელშეკრულების ტიპოლოგიის არასამართლებრივი საფუძვლების გამოვლენას,რაც თავის მხრივ ფრენშაიზინგის ადგილის გამოვლენის საფუძველი ხდება ქართული ვალდებულებითი სამართლის სისტემაში. შრომაში განსაკუთრებული ყურადღებაა გამახვილებული წინასახელშეკრულებო ურთიერთობებისას კონფიდენციალურობის შესახებ მხარეთა შეთანხმების სამართლებრივი ბუნების შესახებ. მხარეთა უფლება-მოვალეობების ანალიზისას მკვლევარს ყურადღების გარეშე არ რჩება ფრენშაიზინგის ხელშეკრულების შეცვლილი გარემოებებისადმი მისადაგების სპეციფიკაც.