,,პიესაში მოქმედება გარეგან მოვლენებზე არ არის აგებული. აქ მთავარია ზნეობრივი ურთიერთობების, გამოყენებული თუ გამორჩეული შესაძლებლობების დინება და, ცხადია, ნაწარმოებს რეფლექსიური ხასიათი აქვს. გარდა ამისა, მოვლენები ქრონოლოგიურად არ ვითარდებიან, უფრო მეტიც – აქ არ არის კონკრეტული დრო და სივრცე. პიესის შინაგანი მოძრაობა ერთდროულად წარსულშიც ხდება და აწმყოშიც, რაც მეტაფიზიკურ პერსპექტივას წარმოაჩენს. ავტორი გულისხმობს და ეს პიესაში ნათლად ჩანს, რომ უფალი ყოველი ადამიანის ცხოვრებას ხედავს მთელი სისრულით, თან მთლიანად, ერთიანად და არა ამა თუ იმ მომენტში".