ნაშრომი წარმოადგენს პირველ მონოგრაფიულ გამოკვლევას, რომელშიც შესწავლილია ქართული ფალერისტიკის (ჯილდოთმცოდნეობის) საკითხები. სათანადო მასალებზე დაყრდნობით დასაბუთებულია, რომ ქართველებს გაგვაჩნია საკუთარი წარჩინების ნიშნების გარკვეული ტრადიცია, ამასთანავე, დადგენილია, რომ XVIII საუკუნის მიწურულიდან მოყოლებული, საქართველოში თუ მის ფარგლებს გარეთ, არაერთხელ ჰქონდა ადგილი ქართულ ჯილდოთა დაწესების ცდას.