,,ესეისტი ცდილობს კოსმიური გენის საშუალებით ამოხსნას „გველის მჭამელის“ ავტორის ურთულესი ფენომენი და იპოვოს ის საერთო, რაც გენიოსებს ხელოვნების რა უნარსაც უნდა ემსახურებოდნენ ისინი, ერთმანეთთან აკავშირებთ. ემოციური მუხტი, რითაც გამსჭვალულია ცნობილი მხატვრის ეს მშვენიერი ქმნილება, გადამდებია და სწორედ ეს გახლავთ „მიზეზი იმისა, რომ „ვაჟა ფშაველა და მისი დრო“, თავს სულმოუთქმელად წაგაკითხებთ" – რევაზ მიშველაძე.