,,ამ პატარა მოგონებებში ავტორის მეხსიერებამ შემოინახა მისი ყრმობისდროინდელი ყოფა, ახლობლების წრე, კოტეტიშვილებისა და მაყაშვილების ტრაგიზმით სავსე ცხოვრების ეპიზოდები, დარაბებდაგმანული, სიბნელეში დანთქმული თბილისი, დიდი ტკივილი და დიდი სიყვარული, ციცქნა გოგონებისგან ტყვე გერმანელებისადმი გამოჩენილი მზრუნველობა და „მტრის შვილების“ დამღით სიარული. ავტორმა თითქოს არშია შემოავლო იმ წლებს და დავიწყების ბურუსს გადაარჩინა, რომ ეჩვენებინა, როგორ, რა კრიტერიუმებით უნდა იცხოვროს მომავალმა თაობამ".