ნაშრომში განზოგადებულია 1918-1920 წლების საქართველო-სომხეთის ურთიერთობის მტკივნეული საკითხები. გარკვევითაა ნაჩვენები საქართველოში შემოხიზნული ლტოლვილი სომხებისადმი საქართველოსა და სომხეთის მთავრობის მესვეურთა პოზიცია, აღნიშნულ საკითხთან მიმართებაში მათი მიზნები და ამოცანები. საარქივო მასალებზე დაყრდნობით დასაბუთებულია, რომ სომხური ეროვნული საბჭოსა და დაშნაკცუთიუნის პარტიის საქმიანობა, საქართველოს დამოუკიდებლობის დასამხობად იყო მიმართული.