წიგნი დაყოფილია შემდეგ თავებად: მრუდე სარკე (ნოდარ ნათაძის წიგნის კრიტიკა); ოტმარ შპანი - ისტორიის ფილოსოფია (ნაწყვეტები); რომანო გუარდინი - ისტორიული ცნებების კრიტიკისათვის; შილინგის შეხედულება ბოროტების წარმომავლობაზე; კირკეგორის მიერ დემონურის განმარტება როგორც ძრწოლისა სიკეთის წინაშე; მეოცე საუკუნის მოაზროვნეების შეხედულება ბოროტებაზე. სემიონ ფრანკი; ნიკოლაი ლოსკი; კიდევ ერთხელ ჩვენს პრეზიდენტებზე; ასეთ უტვინო მსოფლიოში ზელენსკი აუცილებლად უნდა იყოს ნობელის პრემიის ლაურეატი.