წინამდებარე ნაშრომი წარმოადგენს ნარკვევს სიტყვათგანლაგების შესახებ, რომელიც, მიუხედავად მისი აქტუალობისა, ქართული ენის სინტაქსისა და სტილისტიკის ნაკლებად დამუშავებული საკითხების არეშია მოქცეული. ნაშრომში სპეციალურად არის ამ
თვალსაზრისით შესწავლილი მარტივი წინადადება ახალ ქართულში–XIX საუკ. მეორე ნახევრიდან დღემდე. მასალად უპირატესად გამოყენებულია აღნიშნული პერიოდის ქართველ კლასიკოსთა პროზაული ნაწარმოებები, ნაწილობრივ – ორიგინალური სამეცნიერო და თარგმნილი მხატვრული ლიტერატურა, აგრეთვე ზეპირი (სასაუბრო) მეტყველების ნიმუშები. ნაშრომს ერთვის სათანადო სიხშირული ცხრილები.