შრომაში განხილულია ქართველურ ენათა შედარებით-ისტორიული შესწავლის ძირითადი საკითხები ენობრივი ანალიზის სტრუქტურული მეთოდების გამოყენებით. შედარებითი და შინაგანი რეკონსტრუქციის გზით აღდგენილია საერთო-ქართველური ენობრივი სისტემის ძირითადი სტრუქტურული მოდელები (ფონოლოგიური და მორფონოლოგიური) და შესწავლილია მათი დიაქრონიული ტრანსფორმაციები ქართველურ ენათა ფორმირებისა და ისტორიული განვითარების გზების გამოვლენის მიზნით.