წინამდებარე წიგნით „კავკასიური სახლი“ განაგრძობს 1944 წელს სამხრეთ საქართველოდან დეპორტირებულ მესხთა პრობლემის გაშუქებას. ავტორი გასული საუკუნის 70-იანი წლებიდან შეუდგა ამ მტკივნეული პრობლემების შესწავლას. მან თავად გაიცნო უამრავი განდევნილი მესხი, დაუმეგობრდა მათ, შუა აზიაშიც ჩააკითხა და ნუგეში და თანაგრძნობა გამოუხატა ქართველი ხალხის იმ ნაწილის სახელით, რომელსაც ვერაფერმა ვერ დააკარგვინა თანატანჯვის უნარი და სამართლიანობის აღდგენის წყურვილი.